De Orde van de Hollandse Tuin streeft ernaar de Nederlandse cultuur en geschiedenis te behouden.
Wij zijn toegewijd aan educatie en het opbouwen van een gemeenschap die onze tradities waardeert. 

De Hollandse Tuin is een ornament bestaande uit de afbeelding van een ronde gevlochten omheining aan de voorkant afgesloten met een hekje. Hij is een uitvinding van Willem van Oostervant, (*1365-†1417) zoon van Graaf Albrecht van Holland, die hem gebruikte als de versierselen van een door hem gestichte Orde van de Hollandse Tuin. [1]

Van de Orde van de Hollandse Tuin zijn geen statuten overgeleverd  maar de naam van de stichter wel en ook is bekend wanneer de orde bij benadering is ontstaan. Willem VI, toen nog Willem van Oostervant bestelde herhaaldelijk het ordeteken bij goudsmeden om het aan aanzienlijk gasten te kunnen schenken. In 1390 is bij zijn uitgaven genoteerd: “Item miinen here van Oeservant ghelevert, doe hi in Ingheland was inden herfst anno XC, een tuyn van siinre oerdene, die hi voert gaf den hertoge van Lanchaster (...) facit XLIII s VI d. gr.” [2]

De orde is echter eerder gesticht dan in de herfst van 1390, want de eerste uitreiking van de versierselen die is gevonden is die aan de echtgenote van de stichter, Margaretha van Bourgondië, in 1387. [3]

Vanaf 1387 tot 1418 zijn er 83 personen in de Orde van de Hollandse Tuin opgenomen. Deze zijn met naam en toenaam bekend en zijn afkomstig uit alle delen van West-Europa waarbij het zwaartepunt toch in Holland en Friesland ligt. [4]

Dat het ordeteken een halssieraad was, weten we al van de eerste uitreiking in 1387: op 3 october van dat jaar is de betaling geboteerd aan Jacomart Pierchen, de goudsmid in Bergen (Henegouwen), wegens een gouden Tuin, “ die mijn vrouwe van Oestervant om horen hals draghen soude” [5] Uit het feit dat een clip aan de voorzijde (het hekje) noodzakelijk was om het sierraad aan en af te kunnen doen valt af te leiden, dat het als ene staande kraag om de hals sloot..

Willem VI zelf is met zo’n halssierraad afgebeeld op de zgn Gravenreeks in het stadhuis van Haarlem uit het 4e kwart van de 15e eeuw. 

Door het overlijden van de Grootmeester in 1417 is de leiding van de orde overgedragen aan Jacoba van Beieren in functie van Grootkanselier.

 Door het kinderloze huwelijk van Graaf Willem VI en Margaretha van Bourgondië ging Willem op een zware bedevaart naar Santiago De Compostela en bezocht het graf van Sint Jacob de Meerdere met de smeekbede voor een zwangerschap. Na thuiskomst beviel zijn vrouw dan op de geboortedag van Sint Jacob op 17 juli 1401 en vandaar dat haar de naam Jacques-Jacob verleent was, in de volksmond Jacoba. Dus en naamkeuze uit devotie en dankbaarheid en niet uit traditie. Voor de hele familie van Beieren was St. Jacob decennia lang hun Beschermheilige.

Huidige zetel Valkenburg-Houthem en in vriendschap en devotie verbonden met Sint Gerlachus, Ridder en Heilige.